Produktywność, dobre nawyki, zarządzanie czasem, life-hacking. Nowy tekst w każdy wtorek.
Jest koniec dnia, okolice 16:00, a Ty masz wrażenie, że niewiele zrobiłeś? Że całe popołudnie upłynęło tak naprawdę niewiadomo na czym? Że pół dnia zmarnowałeś?
Da się to „wyleczyć” i nie jest to wcale skomplikowane. Oto prosty sposób na produktywny dzień. Krok po kroku. Jeśli będziesz trzymać się tego schematu, to gwarantuję że pod koniec dnia poczujesz satysfakcję z dobrze spędzonego czasu.
Czytaj dalej
Gdyby ktoś powiedział ci, że będziesz robić zdjęcia każdego dnia przez pół dekady, uwierzyłbyś? Ja popukałbym się w głowę. Po pierwsze – nie dam rady. Po drugie – nie umiem robić zdjęć. A po trzecie – komu to potrzebne?!
To trzy wymówki, z którymi spotykam się najczęściej, kiedy zapraszam ludzi na Tookapic i proponuję rozpoczęcie projektu 365.
Teraz wiem, że gdybym 5 lat temu skupił się na wymówkach, a nie na nowym wyzwaniu, byłbym dziś innym człowiekiem, w zupełnie innym miejscu. I mam powody by wierzyć, że bez projektu 365 sporo bym stracił.
👉 Jeśli jesteś tu po raz pierwszy i nie wiesz o czym mówię – projekt 365 to proste fotograficzne wyzwanie. Robisz zdjęcia codziennie. Jedną z fotografii każdego dnia publikujesz lub zachowujesz w osobnym miejscu, tak aby po roku stworzyć album 365 zdjęć – każde z innego dnia.
Czytaj dalej
I Ty tak codziennie? Każdego dnia udaje ci się zrobić wszystko co masz zaplanowane? Nie odkładasz? Jesteś produktywny 7 dni w tygodniu? Zawsze?
Nie.
Wszystko ma swoje granice. Przesada w żadnej ze sfer życia nie jest czymś pożądanym. Praca na wysokich obrotach bez przerwy prowadzi do jednego – wypalenia – i to w najlepszym wypadku.
Nie jestem produktywny 7 dni w tygodniu. Nie pracuję non-stop. I nie każdy dzień jest dobrym dniem. Dzisiaj to wiem, ale w przeszłości często wpadałem w pułapkę i byłem autentycznie zły na siebie, że nie udało mi się czegoś zrobić.
Ale zanim pomyślisz, że czytasz właśnie przyzwolenie na chroniczne nicnierobienie…
Jeśli prokrastynuję, nie zaplanowałem dnia, wstałem o 9 zamiast przed 6 rano, przesiaduję na YouTube, kompletnie nie wiem za co się zabrać i skaczę z zadania na zadanie… To moja wina. Nie uznaję tego za „zły dzień”.
To głupota. Porażka na własne życzenie.
Do tego rodzaju sytuacji staram się nie dopuszczać i idzie mi całkiem nieźle. Takich dni jak opisany powyżej próżno szukać w moim dzienniku.
Zdarzają się jednak dni, kiedy zrobiłem wszystko co mogłem aby dzień przebiegł po mojej myśli. Siadam do pracy o wyznaczonej godzinie, mam poukładane priorytety, zablokowane Facebooki i zaplanowane zadania, ale coś mimo wszystko nie idzie.
To jest po prostu zły dzień. Sytuacja, na którą nie mam wpływu.
Jeszcze kilka miesięcy próbowałbym taki dzień ratować. Dziś wiem, że najlepszym rozwiązaniem jest – odpuścić.
Wszystko co do tej pory opisałem na blogu wdrożyłem, przetestowałem i sprawdziłem na sobie. Polecałem tylko te techniki, które działają w moim przypadku.
Dzięki ich stosowaniu 90% mojego miesiąca jest lepsza niż ok.
I właśnie dlatego mogę sobie pozwolić, aby jeden czy dwa dni odpuścić zupełnie. Nic się nie stanie jeśli dziś z listy zadań nie zniknie ani jeden task.
Świadomość, że w dowolnym momencie mogę po prostu dać sobie spokój jest wyzwalająca.
Jeszcze kilka miesięcy temu działałem na granicy terminów. Jeśli któryś z projektów jeszcze nie miał poślizgu to takim „odpuszczonym” dniem na pewno bym ten poślizg zapewnił. Łatwo się domyślić, że praca w takich warunkach nie należała do najprzyjemniejszych.
A przecież fundowałem sobie te warunki na własne życzenie.
Dziś każdy z moich projektów ma bufor bezpieczeństwa. A mi pracuje się wygodniej, przyjemniej i właściwie bezstresowo. A przynajmniej bez stresu, który sam bym sobie zapewniał.
Mam wrażenie, że powinienem to jasno zaznaczyć. Świadomość, że w dowolnym momencie mogę po prostu dać sobie spokój jest wyzwalająca.
Nie znaczy to, że taki zapas wolnego czasu trwonię w losowych momentach. To byłaby czysta prokrastynacja – unikanie wykonania zadania pomimo posiadania wszelkich materiałów i zasobów do jego wykonania.
Czas w buforze bezpieczeństwa czeka na moment, kiedy tych zasobów i materiałów po prostu zabraknie.
Bufor bezpieczeństwa jest trochę jak oszczędności na koncie. Dopóki nic nie stoi na przeszkodzie – dorzucam tam każdą wolną złotówkę i wydaję tylko kiedy zajdzie autentyczna potrzeba.
Masz czasem wrażenie, że stoisz w miejscu? I to mimo, że twoja lista to-do chudnie w oczach? Przecież skreślasz kolejne zadania. Dlaczego w takim razie nie czujesz, że idziesz do przodu?
Bardzo możliwe, że problem leży w tym ile czasu spędzasz przy pracy nad projektami, które faktycznie pchają cię ku obranym celom.
Możliwe, że całe godziny spędzasz na czymś co nie ma większego znaczenia. I mimo, że trudno nazwać to marnowaniem czasu, to na pewno nie jest to czas spędzony najlepiej.
Czytaj dalej
Jeśli to pierwszy tekst z serii Full Time Tookapic, który czytasz to w tej serii opisuję jak wygląda budowanie, promowanie i prowadzenie płatnego serwisu w internecie. Celem jest 30.000 zł miesięcznego przychodu do października 2020.
Serwis o którym mowa to Tookapic.com – płatna platforma do prowadzenia projektów 365. Czym jest projekt 365 dowiesz się tutaj.
Pozostałe teksty z serii możesz przeczytać poniżej i aby poznać pełną historię, sugerują zacząć od pierwszego artykułu.
Po pierwsze traktowałem Tookapic jako projekt poboczny, zamiast poświęcić mu się w 100%. Ale to temat na inny artykuł.
Przez ostatnie 5 lat nauczyłem się sporo o zarządzaniu społecznością, user experience, projektowaniu interfejsów, copywritingu, marketing automation, price testing, social media marketing… i tak mógłbym wymieniać w nieskończoność.
We wszystkich tych obszarach popełniałem błędy. Gdyby ekspert z dowolnej z tych dziedzin rzucił okiem na moje poczynania, złapałby się za głowę.
Poniżej punktuję najbardziej bolesne pomyłki.
Tworząc coś nowego i będąc przekonanym o zajebistości nowej usługi naturalnie chciałbym aby trafiła ona do jak największej grupy. Najprostszą do tego drogą jest brak opłat.
Problem z darmowymi usługami jest następujący. Darmowy serwis:
Płatny serwis natomiast:
Wprowadziłem więc model freemium. Serwis wciąż był darmowy w podstawowej wersji, ale za dodatkowe opcje trzeba było zapłacić. No i super. Tylko okazało się, że największą wartością Tookapic była społeczność i możliwość prowadzenia projektu 365 wśród ludzi podobnie zakręconych na punkcie fotografii.
A to wciąż było darmowe.
Sytuacja mocno poprawiła się kiedy Tookapic zupełnie zamknęliśmy za paywallem. Przychody wzrosły, a ja przestałem do serwisu dokładać z własnej kieszeni. Mogłem odetchnąć.
Zachęcony chwilowym sukcesem postanowiłem obniżyć kwoty abonamentu, co w teorii miało zwiększyć liczbę rejestracji. Niespodzianka – nic takiego się nie stało. Za to przychody znowu spadły.
Okazało się, że jeśli użytkownik stwierdzi, że Tookapic jest dla niego, nie ma znaczenia czy abonament kosztuje $3 czy $9 za miesiąc. Na cenę narzekali tylko ci, którzy i tak nie zapłaciliby nawet $1 (wiem, bo z ciekawości dokładnie taką cenę im proponowałem).
I tu kolejna niespodzianka. Nasz piękny naród ze stereotypowym Januszem i Grażyną wcale nie ma oporów przed płaceniem za usługi takie jak Tookapic. Polacy stanowią najliczniejszą w tej chwili grupę abonentów.
Grubo. Nie dość, że każe płacić za serwis to jeszcze będzie podnosił ceny. Prywaciarz.
Bolesna prawda jest taka, że ruch z niektórych części globu jest chu** warty. Indie, Bangladesz, Argentyna, Brazylia, większość krajów Afryki, Turcja, Mongolia, Chiny, Tajlandia, Laos, Wietnam to tylko:
Ile ja się nausuwałem zdjęć cycków. Ileż zbanowałem kont reklamujących kasyna, zakłady bukmacherskie i luksusowe escorty z Tajlandii.
Walka z chińskimi spamerami to nie jest przyjemny sposób na spędzenie kilku godzin tygodniowo.
Jeśli chcielibyście stworzyć serwis tak niszowy, że prawie nikt o nim nie usłyszy – to śmiało można się do mnie zgłaszać. Najwyraźniej jestem w tym całkiem niezły.
Jako projektant przez ostatnie 5 lat skupiałem się głównie na… projektowaniu. Czas upływał na ulepszaniu produktu, dodawaniu nowych funkcji i dopieszczaniu detali.
To oczywiście nijak nie przekładało się na wzrost liczby aktywnych użytkowników. Okazuje się że zapomniałem, że największą wartością serwisu jest społeczność, a ja robiłem naprawdę niewiele, aby tę społeczność powiększyć.
Super, co nie?
Jako aktywny abonent usługi, którą tworzę wydawało mi się, że wiem czego jej brakuje i w których obszarach jest miejsce na poprawę. Pytałem innych użytkowników, którym też jedynie „wydawało się” czego potrzebują.
Wprowadzałem funkcjonalności, o które nikt sam z siebie nie poprosił i których nikt nie potrzebował. Niektóre z nich zostały zaadaptowane przez mniej niż 1% użytkowników.
Brawo. Czapki z głów.
To jest w ogóle jakaś ultra pomyłka. Czysty auto-sabotaż. Kiedy coś zaczynało działać jak należy i pojawiały się satysfakcjonujące wyniki – zamiast iść za ciosem – robiłem dokładnie odwrotnie. Wycofywałem się z „dobrej zmiany”. Zupełnie wbrew logice.
Gdybym przełożył to na codzienność, wyglądałoby to tak:
W poprzednim tekście dałem sobie czas do 9 października 2020 roku. W tym czasie mam zamiar pozbyć się wszystkich błędów opisanych wyżej.
Nie wrócimy ani do modelu freemium, ani tym bardziej do zupełnie darmowych kont. Docelowo chcę pracować przy Tookapic na pełen etat (tak jakbym teraz już nie pracował). Za pracę wypadałoby jednak otrzymać wynagrodzenie.
Żaden z użytkowników, z którymi udało mi się porozmawiać nie żałował opłacania abonamentu. 89% tych, którzy kończą pierwszy projekt 365 – zaczyna kolejny już następnego dnia.
Sprzedajemy realną wartość. Dla jednych to sentyment i możliwość łatwego przeglądania zdjęć z całego roku. Dla innych to szlifowanie warsztatu do takiego stopnia by organizować wystawy i kasować po $1800 za pojedynczy wydruk zdjęcia (autentyczny przypadek z Tookapic).
Przy kwocie $9 miesięcznie (lub $69 za rok) Tookapic radził sobie najlepiej. Problem w tym, że to najwyższa cena jaką do tej pory proponowaliśmy. Nie wykluczam testów z wyższą ceną.
We wrześniu wprowadziliśmy subskrypcje rodzinne. Za $19 miesięcznie można podłączyć w jednym abonamencie 5 kont.
Wrócił również okres próbny. Nie 14 dni jak wcześniej a cały miesiąc.
Już teraz zablokowaliśmy rejestrację z ponad 20 krajów generujących najwięcej spamu. Fake konta przestały się pojawiać. Na Tookapic nie można już umówić się z nieletnią Tajką z penisem #jakżyć.
Nie widzę sensu w walce z armią spamerów z Indii, nawet jeśli zdarzyłby się tam jeden czy dwóch użytkowników faktycznie zainteresowanych zakupem abonamentu.
Zamierzam wdrożyć Zasadę Pareto. Ponieważ pod względem funkcjonalności Tookapic nic już nie brakuję, przez najbliższe miesiące skupiać się będę na działaniach marketingowych, promocji w social media i nie tylko.
Mam już pierwsze szkice strategii. Jeśli chcesz śledzić jak mi idzie, możesz obserwować profile Tookapic na Facebooku i Instagramie (Twittera olewam, bo nie jest to odpowiednia platforma).
Ludzie mówią różne rzeczy, a później robią zupełnie coś innego. Dlatego kolejne zmiany w serwisie będą podyktowane twardymi liczbami, heatmapami i nagraniami z sesji użytkowników.
Bardzo możliwe, że zadziała coś, czego wcale nie chciałbym robić. Tym razem jednak będę starał się iść za ciosem robiąc więcej tego co działa, i mniej tego co nie działa.
Poniżej znajdziesz statystyki serwisu (na dzień 17 września 2019). Ponieważ to pierwszy raport, nie uwzględniam tutaj porównania z poprzednim okresem.
Podejrzewam, że na początku statystyki sprzedaży będą spadać, głównie przez wprowadzenie okresu próbnego.
| MRR | $1465,00 | +0 % |
| Subskrypcje | 274 | +0 % |
| Sprzedaż (produkty fizyczne) | $263 | +0 % |
Tak, wiem że niektóre wartości nie dodają się do pełnych 100%. To przez niedoskonałe zliczanie w Google Analytics. Nic z tym nie zrobię.
| Unikalni użytkownicy | 10.983 | +0 % |
| Goście | 10.223 | +0 % |
| Zarejestrowani | 934 | +0% |
| Odwiedziny | 33.280 | +0 % |
| Goście | 13.855 | +0 % |
| Zarejestrowani | 19.415 | +0 % |
| Odsłony | 208.385 | +0 % |
| Goście | 50.145 | +0 % |
| Zarejestrowani | 158.214 | +0 % |
| Średnia długość wizyty | 00:05:32 | +0 % |
| Goście | 00:01:06 | +0 % |
| Zarejestrowani | 00:08:43 | +0 % |
| 1.406 obserwujących | +0 % | |
| 6.506 fanów | +0 % |
Już sam fakt, że dotarłeś do samego końca tego tekstu jest dla mnie ogromnym wsparciem. Jeśli chcesz pomóc mi na drodze do celu, podziel się tym tekstem na Facebooku, na Twitterze albo na LinkedIn.
A jeśli chciałbyś przy okazji zrobić też coś dla siebie, z całego serca polecam wypróbować Tookapic. I nie pisze tego po to aby poprawić statystyki w tabeli powyżej. Nie planuję z tego bloga zrobić źródła nowych użytkowników. Po prostu znam wartość jaką Tookapic daje mi i innym użytkownikom i staram się podzielić tą wartością również z Tobą.
Jeśli masz jakiekolwiek sugestie, jestem otwarty. Zostaw komentarz poniżej. Chętnie spojrzę na wszystko z Twojego punktu widzenia.
Ostatnie 10 dni spędziłem na urlopie. Wakacje to dla freelancera wyzwanie. Mimo, że od pracy nie oderwałem się zupełnie, to po powrocie czekał na mnie chaos. Ogromnych rozmiarów, bliżej nieokreślony zlepek obowiązków i zaległych zadań.
Z urlopu wróciłem w niedzielę wieczorem. Pisząc ten tekst we wtorek rano wychodzę na prostą. Ogarnąłem większość zaległości stosując kilka prostych technik, które opisałem poniżej.
Czytaj dalej
Pisałem już wielokrotnie, że projekt 365 to jedna z lepszych rzeczy jakie kiedykolwiek zrobiłem dla samego siebie. Nie dość, że stworzyłem coś niezwykłego, nieprzekłamany obraz samego siebie i album, który kiedyś z przyjemnością obejrzą moje wnuki; to jeszcze nauczyłem się sporo o produktywności.
Oto 9 wybranych lekcji, które wyciągnąłem z codziennego fotografowania.
A przy okazji, jeśli nie wiesz czym jest projekt 365, czy jest dla ciebie i czy warto się w to w ogóle bawić, polecam przeczytać przynajmniej jeden z tych tekstów:
Z powiedzeń takich jak „podróż tysiąca mil zaczyna się od jednego kroku” można się śmiać. Można je nazywać banałami. Można w najlepsze cisnąć bekę z motywacyjnego bełkotu.
A na końcu trzeba się z nimi zgodzić. Wszystko co robisz zaczyna się od małego, często na pozór zupełnie nieistotnego kroku.
Mój projekt 365 zaczął się od zdjęcia numer jeden. Tookapic zaczął się od pierwszej linijki kodu. Mój plan na kolejny dzień zaczyna się od jednego zadania. Ten blog od jednego tekstu. A ten tekst zaczął się od jednej litery.
Jeśli dobrze pamiętam to Leo Babauta z Zen Habits określił produktywność jako nawyk zaczynania. Zaczynaj dopóki nie skończysz.
Projekt 365 może brzmieć jak wielkie wyzwanie. Wiem, bo staram się rozmawiać z każdym nowym użytkownikiem Tookapic. Ludziom wydaje się, że nie będą w stanie wytrwać choćby tygodnia.
Rozmawiam też z tymi, którzy na koncie mają nie jeden, nie dwa ale trzy i więcej ukończonych projektów 365. Ich podejście jest zupełnie inne. Ci ludzie prowadzą swój projekt z dnia na dzień. Liczy się tylko dzisiejsze zdjęcie.
Dokładnie tak, jak liczy się tylko to co mam zrobić dzisiaj. Zadania z przyszłego tygodnia w ogóle nie powinny mnie interesować… dzisiaj.
Projekt 365 to jedno zdjęcie dziennie przez cały rok. Tyle. Ta jedna zasada definiuje całą ideę. Nie sposób się tu pomylić. Nie ma miejsca na nieporozumienia i błędne interpretacje.
Dokładnie tak powinien wyglądać każdy projekt, kalendarz i twoja lista to-do. Prosto i bez furtek dla prokrastynacji.
Wielu rzeczy mi się nie chce. Do tej pory zdarzają się dni, kiedy nie chce mi się robić kolejnego zdjęcia do projektu 365.
Pogodziłem się z tym, że nie będzie mi się chciało. Dlatego nie polegam na motywacji. Nie czekam na inspirację. Polegam na samodyscyplinie i pielęgnowanym przez lata nawyku.
Był moment kiedy bardzo nie chciało mi się pisać tego tekstu. Nie czekałem aż mi się zechce. Piszę, bo tak postanowiłem. Zmuszam się, ale…
Tak naprawdę nigdy nie żałowałem, że „zmusiłem” się do zrobienia czegoś czego robić mi się bardzo nie chciało.
Zawsze po tym kiedy zmuszę się do czegoś, czuję ogromną satysfakcję z przezwyciężenia tego cholernego niechcęmisizmu.
Nigdy nie żałowałem, że wstałem o 5:30. Nigdy nie żałowałem, że zmusiłem się do treningu. Nigdy nie żałowałem, że zabrałem się za zadanie, które najchętniej odłożyłbym na później. Nigdy nie żałowałem, że zrobiłem kolejne zdjęcie, bo…
Projekt 365 bez zdjęcia numer 291 to nie jest projekt 365. Wystarczy jedno potknięcie, żeby przerwać coś na co pracowało się miesiącami.
Podobnie jest z produktywnością. Wystarczy raz pospać do południa, aby trudniej było nastawić budzik na 5:30. Jedno przełożone na jutro zadanie pociągnie za sobą kolejne. Raz opuszczony trening sprawi, że kolejnego dnia trudniej będzie wziąć do ręki hantle.
Na początku roku postanowiłem, że na blogu będę publikował tekst w każdy wtorek. Jestem pewny, że po pierwszym wtorku bez tekstu rzuciłbym pisanie w cholerę.
Projekt 365 to wyzwanie z kręgu tych „ultimate challenges”. Wymaga roku zaangażowania. Użytkownicy Tookapic na koniec swoich projektów organizują imprezy, piją szampana i zajadają się tortami. I słusznie. Rok codziennego fotografowania to spory wyczyn, a satysfakcja po ukończeniu wyzwania jest ogromna.
Ale małe wyzwania również potrafią dostarczyć całkiem sporo satysfakcji. Domknięcie ważnego projektu tydzień przed terminem. Miesiąc wstawania o 5:30. Dwa tygodnie codziennych treningów. 3 dni bez słodkich napojów.
Te proste i na pozór niewinne wyzwania często prowadzą do ogromnych zmian w życiu. Tak było w moim przypadku.
„Zrobię to jutro, przecież nic się nie stanie.” – to w zdecydowanej większości przypadków kłamstwo, które próbujemy sobie wmówić aby poczuć się ze swoim lenistwem trochę lepiej. To takie samo kłamstwo jak „Opublikuje zdjęcie sprzed tygodnia jako dzisiejsze, nikt się nie zorientuje.”
To najgorszy rodzaj oszukiwania – oszukiwanie samego siebie. Bo nawet jeśli udałoby mi się ukończyć projekt 365 oszukując, to gdzieś z tyłu głowy na zawsze pozostałaby świadomość, że nie zrobiłem tego zgodnie z zasadami.
Odkładając zadania na później oszukuję się na chwilę, że to nic takiego. A po skończonym dniu pracy dopada mnie poczucie winy.
Dlatego staram się nie oszukiwać samego siebie.
Projekt 365 to jedno zdjęcie na każdy dzień. Prowadząc projekt na Tookapic nie da się opublikować kilku zdjęć z tą samą datą. To cudowne ograniczenie. Uczy sztuki wyboru.
Codziennie wieczorem, kiedy siadam do obróbki zdjęć z całego dnia muszę wybrać jedno. Jedno zdjęcie, które albo ilustruje najważniejszy moment danego dnia, albo jest wybitne pod względem estetycznym, albo po prostu bardzo mi się podoba.
Ale muszę wybrać tylko jedno. Cała reszta jakby traci znaczenie.
To priorytetyzowanie w najczystszej postaci. Kiedy planuję swój dzień wybieram najważniejsze zadanie i skupiam się tylko na nim. Cała reszta dla mnie nie istnieje, dopóki nie postawię ptaszka przy tym jednym, najważniejszym.
Masz za sobą projekt 365? Czego cię nauczył? A może dopiero chcesz zacząć? Dołącz do Tookapic. Możesz wypróbować serwis za darmo przez 30 dni.
Wróćmy do tematu wstawania o 5 rano. Po statystykach bloga widzę, że wielu czytelników chciałoby wstawać wcześniej. Z komentarzy natomiast wnioskuję że akt zwlekania się z łóżka przed świtem to pikuś przy… chodzeniu spać o sensownej godzinie.
Znam ten ból. I na ten problem dziś przedstawię ci rozwiązanie.
Czytaj dalej
